SEHEMU YA SABA
Briana na Kelvin katika Mawazo Mengi
Briana aliondoka kwa pale akiwa
amechanganyikiwa kabisa. Mawazo yalikuwa yakimvuruga akili, kiasi kwamba hata alipotembea kwenda , hakuelewa chochote kinachoendelea karibu naye. Alikumbuka jinsi macho ya Kelvin yalivyokuwa yamejaa hasira na maumivu wakati alipomwambia aachane naye, na hilo lilimvunja moyo sana.
Kichwani mwake, alikuwa akijiuliza maswali bila kupata majibu. Kwa nini Kelvin alimfukuza ghafla? Kwa nini alimgeukia kwa ukali kiasi kile? Je, alikuwa na kosa kubwa kiasi gani
mpaka kufikia hatua ya Kelvin
kumfukuza bila huruma?
Alipofika nyumbani, hakuwa na maneno ya kumweleza mama yake. Aliingia chumbani kimyakimya, akijitupa kitandani huku machozi yakianguka taratibu kutoka machoni mwake. Usiku ule Briana alijikuta akiwa mwenye huzuni sana, akiwaza kila tukio lililomkumba. Mawazo yalizidi kumzonga, na mwishowe alilia sana hadi aliposinzia kwa uchovu wa akili na mwili.
Siku iliyofuata, Briana aliamka akiwa na uchovu wa kimwili na kiakili. Alikuwa na mpango wa kwenda shule, lakini hakuwa na nguvu wala hamasa ya kufanya chochote. Alienda shule huku moyo wake ukiwa na majeraha, na alipofika darasani, mawazo yake yalikuwa mbali kabisa na somo lililokuwa linafundishwa.
Mwalimu aliingia darasani na kuanza kufundisha, lakini Briana hakuwa akisikiliza. Aliendelea kukumbuka mazungumzo yake na Kelvin, na jinsi
walivyotengana kwa maneno makali.
Ghafla, mwalimu alimuuliza swali. Briana aliinuka taratibu, macho yake yakiwa na uchovu. Alijaribu kujibu swali aliloulizwa, lakini alikosea. Majibu yake hayakuwa na uhusiano wowote na swali aliloulizwa, jambo lililowafanya wanafunzi wenzake kuanza kucheka taratibu.
Mwalimu alimtazama Briana kwa muda mrefu, akigundua kuwa binti yule alikuwa amechanganyikiwa.
Alishindwa kuelewa nini kilichomkumba, lakini aliona wazi
kwamba alikuwa na kitu kizito moyoni
mwake.
Mwalimu yule ilibidi ampe ruhusa aende nyumbani akapumzike tu maana hakukuwa na namna brianna alirudi analia sana yaani anampenda mwalimu wake yaani yeye hajali .
Siku hiyo hiyo, Kelvin naye alikuwa katika hali mbaya. Alikuwa ameamua kumweka Briana mbali naye kwa sababu ya shinikizo kutoka kwa walimu wenzake, hasa mwalimu Vincent, aliyekuwa akimchukia kwa wivu. Kelvin
alihisi kufanya maamuzi sahihi, lakini
moyoni mwake kulikuwa na shaka kubwa.
Kelvin aliingia darasani, akitegemea kumwona Briana. Lakini kwa mshangao wake, hakumuona popote. Alianza kuwa na wasiwasi. Kwa kawaida, Briana hakuwa mtu wa kukosa shule bila sababu maalum. Alijaribu kujituliza, akiamini kwamba huenda alikuwa na sababu za msingi za kutohudhuria siku hiyo.
Hata hivyo, kadri muda ulivyoendelea
kupita, wasiwasi wa Kelvin uliongezeka. Alijikuta akiingia katika hali ya sintofahamu, akihisi kuwa kuna kitu kibaya kimetokea. Mwishoni mwa kipindi, aliamua kumtafuta rafiki wa karibu wa Briana ili apate habari za kilichokuwa kimetokea.
Baada ya muda, Kelvin alikutana na rafiki wa Briana. Bila kusita, alimwuliza kwa wasiwasi, “Briana yuko wapi leo? Kwa nini hajaja shule?”
Rafiki yake alimwangalia Kelvin kwa
muda, kisha akamjibu kwa sauti ya kutojua, “Hata mimi sijui. alikuwepo nimeenda uwani nnerudi hayupo na Sio kawaida yake kukosa shule, lakini hajaniambia chochote. Nilidhani anaweza kuwa mgonjwa.”
Kelvin alijikuta akitumbukia kwenye lindi la mawazo. Briana alikuwa wapi? Na kwa nini hakumwambia chochote? Mawazo yalizidi kumzonga Kelvin, akiogopa kuwa huenda amemkosea sana Briana mpaka asiwe na nguvu za kuja shule. Alijiuliza kama uamuzi wake
wa kumfukuza ulikuwa wa busara, au
kama ulimwumiza zaidi ya alivyodhani.
Wakati huo huo, Briana alikuwa nyumbani, akijifungia chumbani kwake. Usiku ulipofika, alijikuta akiwa kwenye lindi la mawazo, akimfikiria Kelvin. Alikumbuka kila neno alilolisema, na jinsi alivyomfukuza bila hata kumpa nafasi ya kuelezea hisia zake. Machozi yalimtiririka tena, kwa uchungu mwingi.
Alihangaika kitandani, kichwa kikimuuma kutokana na mawazo.
Alijaribu kulala, lakini usingizi haukuwa
na nafasi kwake. Ilikuwa ni vigumu kwake kuelewa jinsi walivyofikia hatua ya kutengana, na hakujua kama angeweza kumsamehe Kelvin kwa maneno aliyomwambia.
Hadi alfajiri, Briana alikuwa hajapata usingizi mzuri. Alijikuta akiugulia maumivu ya kichwa, lakini hakutaka kwenda shule siku hiyo. Alijua kuwa hata akienda, hangeweza kufanya lolote la maana.
Kelvin naye hakuwa na amani moyoni.
Kila alipokumbuka kutokuwepo kwa Briana shuleni, alihisi hatia ikimzidi. Alijua kuwa alihitaji kumtafuta Briana na kumaliza tofauti zao, lakini hakuweza kujua anapanzia wapi. Alikuwa katika hali ya mkanganyiko, akisubiri kesho kwa matumaini kuwa Briana angerudi shuleni, lakini hofu iliyojaa kichwani mwake ilimzidi nguvu.
SEHEMU YA NANE
Siku mbili baada ya Briana kutokuwepo shuleni, hali yake ilizidi kuwa mbaya.
Mama yake alikuwa hajui kwa undani
kinachomsumbua binti yake, lakini alipogundua kuwa Briana alikuwa dhaifu sana na ameishiwa maji mwilini, aliamua kumpeleka hospitali haraka. Briana alikuwa amekonda na hakuwa na nguvu ya kuzungumza, hali iliyosababisha hofu kubwa kwa mama yake. Kwa haraka, alimpakia kwenye gari na kumkimbiza hospitali.
Akiwa njiani, mama yake Briana alijikuta akilia kimyakimya huku akiwaza kuhusu afya ya binti yake. Mawazo yalimvuruga akilini mwake,
akihisi hofu ya kumpoteza mtoto wake
mpendwa.
Kelvin alipokuwa darasani, ghafla alipokea taarifa ya hali ya Briana. Mara tu aliposikia kuwa Briana amekimbizwa hospitalini, alijikuta hawezi kuendelea na shughuli zake za siku. Hisia za hatia, wasiwasi, na hofu zilimzonga sana. Alikumbuka jinsi alivyokuwa mkali kwake na mazungumzo yao ya mwisho yalivyojawa na hasira. Bila kufikiria mara mbili, alichukua vitabu vyake na kuvifunga haraka. Hakuweza kumudu kufundisha tena siku hiyo, na hata akijaribu, akili yake ilikuwa kwa Briana.
Aliamua haraka kukodi pikipiki ili afike hospitalini mara moja. Akiwa safarini, mawazo yalirudi nyuma, akifikiria jinsi Briana alivyokuwa akiumizwa kwa muda mrefu, na sasa, hali yake ilikuwa mbaya kiasi cha kulazwa hospitalini.
Kelvin alipofika hospitalini, alipaki pikipiki pembeni huku akihisi moyo wake ukidunda kwa kasi. Aliingia haraka katika eneo la mapokezi na kumfuata mmoja wa wauguzi, huku akihangaika kupata taarifa za Briana.
“Ameshughulikiwa vizuri?” aliuliza kwa
sauti ya wasiwasi.
Muuguzi alimwangalia kwa muda na kisha akasema kwa utulivu, “Tunamshughulikia. Uwe na subira.”
Kelvin aliendelea kuuliza, “Naomba uniambie kalazwa wapi, nataka kumwona.”
Muuguzi alimwelekeza taratibu mahali ambapo Briana alikuwa amelazwa. Kabla ya kuingia, aliombwa asaini kitabu cha wageni, na akaelekezwa
kuwa ahakikishe ana utulivu ili kuepuka
kumsumbua mgonjwa. Kelvin alitii na akaingia ndani ya chumba kwa tahadhari.
Alipofika kwenye chumba alicholazwa Briana, Kelvin alisimama kwa sekunde chache, akihisi mapigo ya moyo wake yakiongezeka. Hakuwa na uhakika wa nini cha kusema au cha kufanya, lakini alijua tu kwamba alitaka kuwa karibu na Briana. Hapo hapo, alimwona Briana amelala kwenye kitanda, uso wake ukiwa na alama za uchovu na maumivu. Kelvin alihisi moyo wake
ukiumia kwa hali aliyokuwa nayo
Briana.
Akiwa na machozi ya furaha na hofu, Kelvin alienda taratibu karibu na kitanda cha Briana na kumuita kwa sauti ya upole, “Briana…”
Briana alifungua macho polepole, akamtazama Kelvin kwa mshangao, kisha akajibu kwa sauti dhaifu, “Kelvin…”
Wote walikumbwa na furaha isiyoelezeka. Macho ya Briana
yalionekana kupoa kidogo baada ya
kumuona Kelvin, na Kelvin alihisi mzigo mkubwa ukimwondoka moyoni. Muda huu ulikuwa wa hisia mchanganyiko, kati ya furaha na huzuni.
SEHEMU YA TISA
Mazungumzo na Kugundua Ukweli
Tukio la Kwanza: Mazungumzo kati ya Kelvin na Mama Briana
Kelvin alipomaliza kumwona Briana akiwa hospitalini, aliamua kumtafuta
mama yake Briana ili kupata maelezo
zaidi kuhusu hali ya binti yake. Walikutana nje ya chumba cha wagonjwa, na Kelvin kwa utulivu alianza mazungumzo:
“Mama Briana, nilihisi kuwa Briana hana furaha kabisa. Ni nini hasa kilitokea hadi hali yake ikawa mbaya hivi?”
Mama Briana alikunja uso, akijifanya kutojali. “Ah, ni mambo tu ya kawaida ya watoto, unajua. Siwezi kujua kwa
undani, lakini naona ni vile tu amekuwa
na mawazo ya shuleni.”
Kelvin alishtuka kwa majibu hayo ya kutotilia maanani. Alijaribu kuendelea kuuliza kwa upole, lakini alizidi kugundua kuwa mama Briana hakuwa anajua hata mambo ya msingi kuhusu mwanawe.
“Kwa mfano, yupo fom ngapi sasa?” Kelvin aliuliza kwa tahadhari.
Mama Briana alinyanyua mabega yake kwa dharau. “Hilo sijui vizuri. Binti
yangu anajua anajisomea. Kazi yangu
ni kuendelea na shughuli zangu za mtaa.”
Kelvin alisikitika moyoni, akitambua kuwa Briana alikuwa akikosa malezi ya karibu na upendo kutoka kwa mama yake. Aliona wazi kuwa mama Briana alikuwa anachukulia hali ya binti yake kwa wepesi sana.
Tukio la Pili: Kelvin Anazungumza na Briana
Baada ya mazungumzo hayo
yasiyomridhisha na mama Briana, Kelvin alirudi ndani kumwona Briana. Alisimama karibu na kitanda chake na kuanza kuzungumza naye kwa sauti ya upole.
“Briana, pole sana kwa hali yako. Nimekuja kukuona mara tu niliposikia kilichotokea.”
Briana, ambaye alionekana bado dhaifu, alimtazama Kelvin kwa shukrani. Macho yake yalikuwa na nuru ya matumaini.
“Kelvin… asante kwa kuja,” Briana alisema kwa sauti ya upole lakini yenye hisia za ndani. Alionekana kuchangamka kidogo, kama vile uwepo wa Kelvin ulikuwa tiba tosha kwake. Alianza kuzungumza naye kwa utulivu zaidi, na hata akaanza kutabasamu kidogo. Furaha ya kumuona Kelvin ilikuwa dhahiri machoni mwake.
Kelvin alihisi kuwa Briana alikuwa anafurahi zaidi kuliko alivyoiona awali, na hilo lilimpa moyo. Kwa muda mfupi, walizungumza kuhusu mambo
mbalimbali, Kelvin akihakikisha
kumfariji na kumtia moyo Briana.
Tukio la Tatu: Kelvin Anagharamia Matibabu ya Briana
Baada ya mazungumzo yao, Kelvin aliamua kuchukua hatua zaidi ya kumsaidia Briana. Alizungumza na wahudumu wa hospitali na akalipa gharama zote za matibabu ya Briana. Alitaka kuhakikisha kuwa Briana anapata huduma bora zaidi ili apone haraka na kurudi kwenye hali yake ya kawaida.
Tukio la Nne: Kurudi Nyumbani
Baada ya Briana kupata nafuu kidogo, iliamuliwa kwamba anaweza kurudi nyumbani. Kelvin alichukua jukumu la kumrudisha Briana, akiweka uzito wa kuhakikisha kuwa anakuwa salama na kwenye hali nzuri. Walifika nyumbani, na mama Briana alimshukuru sana Kelvin kwa msaada wake wote.
“Asante sana, Kelvin. Umetusaidia sana,” mama Briana alisema kwa sauti ya shukrani, ingawa Kelvin alijua kuwa
shukrani hizo hazikuwa za kweli sana,
kwani alikuwa tayari amegundua jinsi mama Briana alivyokuwa hajali afya ya mwanawe. Hata hivyo, Kelvin aliamua kuweka hayo pembeni, kwani jambo la muhimu lilikuwa kuhakikisha kuwa Briana anapata nafuu kabisa.
